De gebroken beloftes van de NAVO
Wat is jouw reactie naar iemand die zijn of haar beloftes niet nakomt? En wat is jouw reactie als iemand zijn of haar beloftes niet alleen niet nakomt maar tegengesteld gedrag laat zien? Precies! Teleurstelling, boosheid en misschien ook wel agressiviteit.
De laatste tijd komen er steeds meer berichten over de achtergrond van het gedrag van Poetin. Vooropgesteld: ik ben geen aanhanger van Poetin, ook niet van Zelenski. Bovenal keur ik wat er tussen Rusland en Oekraïne plaatsvindt af.
Ik ben de laatste weken met andere ogen naar gaan kijken naar deze oorlog en de aanleiding daarvan waren de opduikende berichten en bewijzen van het feit dat de NATO (en daarmee alle landen die daar lid van zijn) haar beloftes van destijds niet is nagekomen.
Welke beloftes?
Destijds, en dat is dan de periode waarin de Berlijnse muur viel, in november 1989, en kort daarna ook het einde van het Warschaupact in juli 1991. Bij de opheffing van het Warschaupact heeft de Westerse wereld beloofd aan Rusland dat de NATO niet zou groeien en er ook geen nieuwe lidstaten bij zouden komen. Dat was voor Rusland mede de reden in te stemmen met de opzegging van het Warschaupact. Diverse ministers van buitenlandse zaken, en met name die van de VS en Duitsland hebben dat bij herhaling toegezegd aan Rusland. Het is begrijpelijk dat Rusland daar behoefte toe had, immers werd dat land gezien als een bedreiging maar omgekeerd werd de NATO door Rusland gezien als een bedreiging.
Loze beloftes!
Zoals vaak bij politici zien we dat beloftes geen waarde hebben, ook de belofte van de NATO niet, want sinds de opheffing van het Warschaupact is de NATO alleen maar gegroeid en wel zo sterk gegroeid dat het nu nagenoeg aan de grenzen van Rusland staat. Het zal niet lang duren of Finland, misschien ook Zweden en Oekraïne zijn lid van de NATO en grenzen daarmee direct aan Rusland. De ‘neutrale’ zone, die voorheen door dat soort landen werden gevormd is dan in haar geheel opgeheven.
Het zou natuurlijk prachtig zijn als Rusland en de rest van de Westerse wereld als vrienden naast elkaar zouden kunnen leven maar de geschiedenis heeft ons geleerd dat dit onwaarschijnlijk is. En net zo goed als de NATO zekerheid en bescherming wil hebben tegen een aanval van Rusland, geldt hetzelfde voor Rusland.
Kat in het nauw.
Rusland voelt zich, door het breken van de beloftes door de NATO, in het nauw gedreven en we weten allemaal dat een kat in het nauw rare sprongen maakt. De voorbeelden zien we daarvan dagelijks en in plaats dat het politieke Westen probeert om de angel eruit te halen, zijn we alleen maar bezig met olie op het vuur te gooien, door ophitsen, bedreigen, verder bewapenen, Oekraïne voorzien van nog meer en steeds agressiever wapentuig en tenslotte zijn er ook nog de economische sancties. Wie luistert naar de ophitsende taal van de Amerikaanse president, van Ursula von der Leyen van de Europese Unie, van allerlei westerse leiders, inclusief onze eigen premier Mark Rutte, dan moeten we, volgens hen, maar één ding geloven, namelijk dat Rusland de agressor is. Op mythisch niveau wordt ons te kennen gegeven dat dit allemaal nodig is om Rusland te stoppen. En daar hobbelen veel mensen dan maar achteraan.
Op geen enkel niveau, die van de redelijkheid, stellen we ons in om gewoon eens te luisteren en misschien gehoor te geven aan wat Rusland nu echt dwarszit.
Ernstige gevolgen
De gevolgen van deze wijze van mythisch communiceren zijn niet te overzien. Kijk wat er is gebeurde in de Tweede Wereld Oorlog, In de oorlog in Korea, in de oorlog in Vietnam, in landen als Iran of Afghanistan. Al die ophitsing van ‘grote leiders’ heeft alleen maar geleid tot miljoenen doden, net zo goed als de oorlog in Oekraïne al geleid heeft tot duizenden doden.
Meneer de president: slaap zacht!
Al die brullende, dreigende, grote taal sprekende, ophitsende, van alles belovende, wapens sturende leiders, gaan ‘s avonds rustig en vooral veilig naar hun warme bedden en doen geen oog minder dicht om het feit dat het verbreken van hun beloften tot oorlogen leiden en nog erger: tot vele duizenden slachtoffers. De burgers in Rusland, in Oekraïne, in Europa, in de Verenigde Staten, in Canada, niemand van hen wil oorlog! Waarom dan toch doorzetten?
Ik heb geen enkele invloed op de wereldleiders. Dat neemt niet weg dat ik hen graag eens zou vragen om in de spiegel te kijken en nog eens terug in de tijd te gaan om zich af te vragen ‘welke beloftes hebben wij allemaal gedaan en gebroken waarom die ander zo boos, teleurgesteld of agressief is’.
Ik denk dat als de NATO zou beginnen met het sturen van excuses in plaats van wapens en dan gedrag zou laten zien conform hun eerdere beloftes, deze oorlog snel voorbij is en er vele levens gered kunnen worden aan beide zijden.
Comments